„Noście zawsze Szkaplerz święty. Ja zawsze go noszę i wiele z tego nabożeństwa doznałem pożytku. Pozostałem mu wierny i stał się on moją siłą”.

św. Jan Paweł II

HISTORIA SZKAPLERZA

Szkaplerz karmelitański jest ściśle związany z historią i duchowością zakonu karmelitańskiego. Według tradycji Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stock, generałowi zakonu karmelitańskiego w nocy z 15 na 16 lipca 1251r. i powiedziała: Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twojego zakonu. Kto w nim umrze nie dozna ognia piekielnego. Oto przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Przywileje i łaski Szkaplerza św. były potwierdzane wielokrotnie przez papieży. Potwierdzili je: Klemens VII (bullą z dnia 12 sierpnia 1530r.), Pius V, Grzegorz XIII, Paweł V, Klemens X, a nabożeństwo szkaplerzne polecali wiernym: Pius XI, Pius XII, Paweł VI, Jan Paweł II.

Szkaplerz w istocie jest „habitem”. Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony w mniej lub więcej ścisłym stopniu do zakonu karmelitańskiego, poświęconego służbie Matki Najświętszej, aby doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie przyoblekania się w Jezusa Chrystusa (św. Jan Paweł II). Centrum nabożeństwa szkaplerznego stanowi oddanie się Maryi, poświęcenie się na Jej służbę, pamięć o Niej, życie w zjednoczeniu z Nią, upodobnienie do Niej i naśladowanie Jej cnót.

ZNACZENIE DUCHOWE SZKAPLERZA

  • Szkaplerz jest szatą Maryi, jest znakiem oddania się w Jej opiekę i poświęcenia na Jej służbę. Kto przyjmuje Szkaplerz św. wyrzeka się złego ducha, odnawia przyrzeczenia chrztu św. i oddaje się Maryi jako Jej dziecko. Kto przyjmuje Szkaplerz, przyjmuje, jak św. Jan apostoł pod Krzyżem, Maryję do siebie, by żyć w zjednoczeniu z Nią i Jej służyć.

  • Szkaplerz oznacza poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi i naśladowanie jej cnót, szczególnie cnoty czystości i pokory. „Niech wszyscy noszący Szkaplerz św., który jest pamiątką otrzymaną od Matki Bożej, widzą w nim odznakę poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Dziewicy” (św. Jan Paweł II).

  • Szkaplerz oznacza przymierze przyjaźni z Maryją i uczestnictwa w walce duchowej o zbawienie własne i bliźnich. W tym przymierzu Maryja zobowiązuje się dopomóc nam do zbawienia i uświęcenia, a my zobowiązujemy się do Jej naśladowania, służenia Jej i rozszerzania Jej czci.

  • Szkaplerz oznacza habit Zakonu poświęconego służbie i czci Matki Bożej. Przyjmując Szkaplerz, pragniemy odtąd żyć tym samym duchem Karmelu, pełnić tę samą misję i żyć w zjednoczeniu z Maryją, dla Maryi, przez Maryję i w Maryi.

DARY I ŁASKI SZKAPLERZA

Kto oddaje się Maryi przez Szkaplerz św. odnawia w sobie łaskę bycia dzieckiem Maryi, Jej sługą, a nawet bratem (przez pokrewieństwo duchowe). Cała maryjna tradycja Karmelu wiąże ze Szkaplerzem św. pewne przywileje i łaski, które Kościół wielokrotnie potwierdzał swoim autorytetem.

  1. „Kto w Nim umrze nie dozna ognia piekielnego” (słowa matki Bożej wypowiedziane do św. Szymona). Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem św., pomoc na drodze zbawienia.

  2. Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci. Jest to tak zwany przywilej sobotni. Matka Boża zapewniła rychłe wybawienie z czyśćca (bulla papieża Jana XXII – 1322r.), tym, którzy nosząc Szkaplerz zachowują, czystość według stanu i wierność modlitwie: Ja, Matka w pierwszą sobotę po ich śmierci miłościwie przyjdę do nich i ilu ich zastanę w czyśćcu, uwolnię i zaprowadzę ich na świętą górę żywota wiecznego. Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem pomoc na drodze uświęcenia.

  3. Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała. Maryja obiecuje wspierać nas na drodze naśladowania Chrystusa, a zwłaszcza w godzinę naszej śmierci, pomóc nam w ostatecznej walce o wieczne zbawienie.

  4. Uczestnictwo w dobrach duchowych całego Zakonu Karmelitańskiego za życia i po śmierci (we Mszach św., pokutach i modlitwie, odpustach i ofiarach), gdyż Matka i Królowa Karmelu, jednoczy ze sobą w jedną rodzinę tych, którzy przyjmują Szkaplerz św.

ZOBOWIĄZANIA SZKAPLERZNE

Aby dostąpić spełnienia wielkich obietnic związanych ze Szkaplerzem, potrzeba z naszej strony gotowości do podjęcia pewnych zobowiązań:

  1. Naśladowania cnót matki Bożej i starania się o świętość życia. Podstawowymi wymaganiami dla otrzymania pierwszej obietnicy są: staranie się o swoje zbawienie, zachowywanie przykazań Bożychi kościelnych, unikanie grzechu śmiertelnego i życie w łasce uświęcającej.

  2. Zachowania czystości według stanu i pełnienie czynów miłosierdzia (co do duszy i ciała), aby dostąpić spełnienia drugiej obietnicy, wybawienia z czyśćca.

  3. Codziennej modlitwy oraz pamięci o Maryi. Codziennie odnawiamy poświęcenie się Maryi przez modlitwę nadaną w dniu przyjęcia Szkaplerza przez kapłana (zazwyczaj jest to: Pod Twoją obronę, Witaj Królowo lub 3 Zdrowaś Maryjo).

  4. Życia duchowością zakonu karmelitańskiego, z uwzględnieniem charakteru naszego własnego powołania, a w jedności z całym zakonem, zobowiązujemy się raz w roku odprawić w dniach od 7 do 15 lipca nowennę ku czci Matki Bożej Szkaplerznej (prywatnie lub wspólnotowo) i w dniu 16 lipca, w samą Uroczystość, przystąpić do sakramentów świętych by otrzymać odpust zupełny, ofiarowany za siebie lub za zmarłych.

DYSPOZYCJE DUCHOWE KONIECZNE DO OWOCNEGO PRZYJĘCIA SZKAPLERZA

  1. Przygotowanie duchowe – przez pojednanie się z Bogiem, spowiedź i komunię św. (stan łaski uświęcającej jest warunkiem otrzymania odpustu cząstkowego w dniu przyjęcia Szkaplerza św., a odpustu zupełnego w dniu wstąpienia do bractwa szkaplerznego), a przynajmniej wzbudzenie skruchy za grzechy i pragnienie czynienia pokuty.

  2. Pragnienie oddania się w opiekę Maryi i poświęcenia się na Jej służbę.

  3. Pragnienie noszenia Szkaplerza na szyi (można go zastąpić medalikiem szkaplerznym). Zniszczonego Szkaplerza nie powinno się wyrzucać, gdyż został poświęcony lecz najlepiej go spalić.

  4. Pragnienie odmawiania codziennie modlitwy zadanej przez kapłana oraz pragnienie życia duchowością Zakonu Matki Bożej z Góry Karmel.

DYSPOZYCJE ZEWNĘTRZNE PRZYJĘCIA SZKAPLERZA

  1. Nabyć Szkaplerz św.,

  2. W swojej parafii lub klasztorze karmelitańskim poprosić kapłana o poświęcenie i nałożenie Szkaplerza. Szkaplerz powinien być nakładany po uprzednim poświęceniu. Każdy kapłan i diakon katolicki może pobłogosławić i nałożyć Szkaplerz karmelitański według zatwierdzonego obrzędu.

  3. Przyjąć modlitwę do codziennego odmawiania, którą kapłan wyznacza po nałożeniu Szkaplerza.

  4. Dokonać wpisu w Księdze Rodziny Szkaplerznej w danej parafii lub w najbliższym klasztorze

LINKI

SZKAPLERZ

www.szkaplerz.pl

św. JAN PAWEŁ II przyjął Szkaplerz w wieku 10 lat w klasztorze Karmelitów w Wadowicach i nosił go do końca życia. Zdjęcie poniżej